بررسی آیین دادرسی جرائم کودکان و نوجوانان در حقوق کیفری ایران و مقایسه آن با کنوانسیون حقوق کودک

همتم بدرقه راه کن ای طایرقدس که درازاست ره مقصد ومن نوسفرم بزهکاری اطفال و نوجوانان از جمله مسایل مبتلا به دنیای امروز است و به منظور جلوگیری از بزهکاری اطفال و نوجوانان ، نقش قوانین مطلوب و مناسب خصوصاً قوانین مربوط به دادرسی اطفال انکارناپذیر است . بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و تغییرات مختلف در نظام قضایی کشور ، مقررات دادرسی اطفال نیز دچار تحول و دگرگونی شد و ازجمله این تحولات نسخ ضمنی قانون تشکیل دادگاه اطفال بزهکار مصوب 1338 و تغییر سن مسئولیت کیفری می باشد . پس از نسخ قانون مذکور ضرورت وجود دادگاه اطفال با دادرسی ویژه، عملا در محاکم احساس گردید. بعد از تصویب قانون تشکیل دادگاههای عمومی و انقلاب وتغییر سیستم قضایی در سال 1373 چشم های جامعه حقوقدانان کشور به تصویب قانون آیین دادرسی مربوطه دوخته شد تا اینکه در سال 1378 قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب درامور کیفری به تصویب رسید . مواد 219 تا 231 این قانون مربوط به چگونگی دادرسی اطفال و نوجوانان بود که عملا نتوانست پاسخگوی انتظارات جامعه و همچنین رفع مشکلات و معضلات دستگاه قضایی باشد. در خصوص تشکیل دادگاههای اطفال بزهکار نیز پیش نویس لایحه قانونی تشکیل دادگاه اطفال و نوجوانان در سال 1382 با محوریت دستگاه قضایی و نظرخواهی از اساتید دانشگاه وقضات دادگستری و همچنین کسب نظر از یونیسف (unicef) تهیه و تدوین گردیده وبه مجلس شورای اسلامی تقدیم شده که این لایحه در مقایسه با قوانین سابق کاملتر و تا حدودی با کنوانسیون حقوق کودک مطابقت دارد ولکن متروک مانده و متآسفانه هنوز به تصویب نرسیده است . مراتب فوق و همچنین وجود رویه های عملی متفاوت در محاکم دادگستری در مورد شیوه های دادرسی و برخورد با اطفال بزهکار ، نگارنده را ترغیب نمود تا ضمن بررسی پیشینه تاریخی دادرسی جرایم اطفال در ایران و تجزیه و تحلیل قانون حاکم ،نسبت به مقایسه آن با کنوانسیون حقوق کودک اقدام نموده و ضمن بیان نقاط قوت قانون مزبور به بررسی کاستی ها و نواقص آن پرداخته و موضوع پایان نامه کارشناسی ارشد برگزیند . کلیدواژه: 1-آیین دادرسی کیفری کودکان ونوجوانان 2-کنوانسیون حقوف کودک 3-عدالت کیفری وحقوقی اطفال 4-بزهکاری 5-کودک ونوجوان